Σήμερα τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν εγκαταλείψει τον πραγματικό πλούτο των εθνικών οικονομιών τους και ασχολούνται αποκλειστικά με το να συντηρούν τον πλουτοκρατικό τους μερκαντιλισμό. Έτσι οι εθνικές οικονομίες της ΕΕ που βρίσκονται σε κρίση, παρακαλούν την Ευρώπη, με τίμημα την υποταγή και την παράδοση. Αυτό που με λυπεί είναι η διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στις χώρες αυτές που να εκφράζουν σήμερα εναλλακτικές λύσεις σε συνδυασμό με την απροθυμία τους για αυτοθυσία, ρεαλιστικό πατριωτισμό, και αναζήτηση θεσμικής φαντασίας.

Η ιστορία γράφεται από αυτούς που δρούν για τη ριζική αλλαγή, για τη δημιουργία του νέου. Κάθε πολίτης έχει συμφέρον να αποκτήσει η χώρα του μια διαφορετική εθνική πολιτική οικονομία που δεν θα επιτρέψει την πατρίδα του να μετατραπεί σε μία χώρα περιθωριοποιημένων σερβιτόρων και εξαρτημένων από τα ευρωπαϊκά ταμεία.

Στην Ελλάδα, παρά τα προνόμια που απολαμβάνουν λίγες πλούσιες οικογένειες, στην πραγματικότητα η ελληνική οικονομία είναι αποκεντρωμένη και βασίζεται σε ένα ευρύ φάσμα μικρομεσαίας επιχειρηματικής δραστηριότητας, η οποία μπορεί να γίνει η βάση για μια δραματική αναγέννηση και αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Η δεύτερη προϋπόθεση ανάτασης αφορά τον ελληνικό λαό, την ενέργεια του, την εκπαίδευσή του, το επιχειρηματικό του πνεύμα, το οποίο, παρά τη σημερινή έλλειψη αναπτυξιακών εργαλείων και ευκαιριών, μπορεί να αποτελέσει το μέσο για έναν προοδευτικό δομικό μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας. Γι’ αυτό προτείνω μια συμμαχία μεταξύ κράτους, των υφισταμένων και αναδυομένων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με στόχο τη δημιουργία ενός συγκριτικού πλεονεκτήματος για την ελληνική οικονομία, τη δημιουργία ευέλικτης και υψηλού επιπέδου μεταποίησης σε περισσότερους κλάδους.

 Georgios Ardavanis – 18/03/23