Η κοινωνία πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να παίζει με την ψήφο της και να ψηφίζει σαν αγέλη για την πλάκα της, ή την συμμετοχή της σε μια αρχηγική/κομματική αναμέτρηση κάθε τέσσερα χρόνια. Η κοινωνία έχει την ευθύνη να καταλογίσει την κριτική της σε αυτούς που μπορεί να εμπιστεύτηκε αλλά τελικά την πρόδωσαν, ή να αναλαμβάνει την ευθύνη της γιατί είναι αυτή που εμπόδισε να αναδειχθούν νέες πολιτικές δυνάμεις με καλύτερες προοπτικές. Άρα ο κάθε πολίτης έχει ευθύνη για το πως διαχειρίζεται τις ιδιότητες του ως πολίτης και ψηφοφόρος. 

Ο κάθε πολίτης είναι μια κοινωνική οντότητα και επομένως έχει την κοινωνική ευθύνη για πως την χειρίζεται. 
Ο κάθε πολίτης είναι άνθρωπος επομένως διαθέτει ανθρωπιστικές ιδιότητες (το σύνολο των ψυχικών και πνευματικών ιδιοτήτων που προσιδιάζουν τον άνθρωπο). Αλλά πως διαχειρίζεται την ανθρωπιστική του ευθύνη; Ο κάθε πολίτης είναι πνευματικό ον και επομένως έχει διανοητική ευθύνη. Αλλά πως διαχειρίζεται την πνευματική του ευθύνη, ή την πολιτισμική του ευθύνη;  Ο κάθε πολίτης έχει συνείδηση, αλλά πως χειρίζεται την συνειδιακή του ευθύνη; 

Όλα τα παραπάνω δεν μπορεί ο πολίτης να τα βάζει στο μίξερ. Και επίσης δεν μπορεί να χαρίζει άκριτα την ψήφο του και ταυτόχρονα να την στερεί υπεύθυνα από άλλους που πραγματικά την αξίζουν γιατί είναι καλύτεροι. Αυτά τα άτομα είναι με ημερομηνία λήξης. 

Ένας ελάχιστος αριθμός πολιτικών φαίνεται πως έχουν βιωματική σχέση με την πραγματικότητα, δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι ζουν τα προβλήματα της καθημερινότητας από κοντά, ή μπορεί να τα ζουν ως μέρος της συνείδησης των. Η πλειοψηφία των πολιτικών μας δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, απλούστατα παριστάνουν τους επικοινωνιακούς ιμπρεσάριους, ή κάποιοι άλλοι που δεν έχουν βιωματική σχέση με το πρόβλημα διαβάζουν την περιγραφή του προβλήματος έτσι όπως τους την έχουν ετοιμάσει οι συνεργάτες τους. Επομένως, άλλο να διαβάζεις την περιγραφή του προβλήματος και άλλο να παλεύεις το πρόβλημα γιατί έχεις βιωματική σχέση με το ίδιο το πρόβλημα. Είναι άλλο να έχεις ένα βιογραφικό με προσωπικά βιώματα για τα οποία έχεις αγωνιστεί και δοκιμαστεί, δηλαδή είσαι σε εξουσία την παρατάς και φεύγεις και πηγαίνεις στο κοινωνικό αλώνη και αγωνίζεσαι, και άλλο να είσαι εκείνος ο οποίος κάνει το προσωπικό του αφήγημα. Δηλαδή άλλο το αφήγημα της ζωής και άλλο το βίωμα της ζωής.      

Για τον σημερινό πολιτικό ξεπεσμό και την κατάντια φέρουν μεγάλη ευθύνη και οι Έλληνες πολίτες. Άραγε ο λαός μας δεν βλέπει ότι οι πολιτικοί μας μετατοπίζουν το πραγματικό πεδίο της δοκιμασίας της πολιτικής, που είναι η επίλυση των προβλημάτων, με το επικοινωνιακό αφήγημα όπου ο καθένας παίρνει την πόζα του, κάνει την φιγούρα του, λέει την εξυπνάδα του και ασχολείται με τον άλλον; Άραγε οι συμπολίτες μας δεν βλέπουν τους εσωκομματικους σπαραγμούς, τις προδοσίες και διαγκωνισμούς για το ποια θα είναι η εκάστοτε ηγετική ομάδα; Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την επιβάρυνση της πολιτικής κατάστασης στο σύνολο της. Είναι αστείο να βλέπουμε να ανταγωνίζονται τα τρία μεγάλα κόμματα για το ποιος θα είναι 1ος, 2ος, και 3ος και αυτοί οι κύριοι να μην αντιλαμβάνονται ότι από κάτω η ελληνική κοινωνία προσπαθεί να επιβιώσει μέρα με την μέρα και ταυτόχρονα αναζητά στηρίγματα για το μέλλον.      

Επομένως, φαίνεται ότι μάλλον ο Έλληνας δεν είναι πολιτικό ον, και μάλιστα από τη στιγμή που έχει πείσει τον εαυτό του να ανέχεται τα διάφορα επικοινωνιακά κόλπα, τα δημαγωγικά τερτίπια, και τις τσιριμονιές. Η πολιτική είναι η διατύπωση πρακτικών προτάσεων και λύσεων για να γίνει καλύτερη η πραγματικότητα, και να φτιαχτεί ένα καλύτερο μέλλον. Οι πολιτικοί μας αντιπρόσωποι συνεχίζουν να κάνουν εξισώσεις εξουσίας και συναλλαγές εξουσίας, μετά ακολουθεί ένας πετροπόλεμος μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης με πολιτικές και θέματα της πλάκας, ενώ όταν βρεθούν μπροστά στα αδιέξοδα που δημιούργησαν την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια συνομοσιακά. 

Το πολιτικό μας σύστημα από κοινωνική δημοκρατία έγινε βαθμιαία μιντιακή δημοκρατία, και μονίμως από κοινωνική δημοκρατία έγινε πελατειακή δημοκρατία.    

Τέλος επιτρέψτε μου να πω ότι ένας λαός που δεν σέβεται τον εαυτό του δεν έχει εθνική ταυτότητα, και όταν αυτός ο λαός δεν έχει εθνική ταυτότητα τότε δεν διαθέτει πατριωτισμό. Όμως χωρίς πατριωτισμό είναι αδύνατον να πάρει κάποιος αποφάσεις μέσα στην φωτιά και η φωτιά είναι είναι γύρω μας, είμαστε στην καρδιά της φωτιάς. 

Georgios Ardavanis – 19/01/2024