Στις ευρωεκλογές του 2024 τα περισσότερα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα έχουν κινήσει γη και ουρανό για να στρατολογήσουν ηθοποιούς και “showbiz προσωπικότητες” (Ε. Γερασιμίδου, Ν. Παπαργυρόπουλος, Νόνη Δούνια, Μάριος Αθανασίου), αθλητές (Π. Δήμας, Σ. Μπεκατώρου, Ν. Παππάς, Α. Βερούλη, Θ. Ζαγοράκης) και δημοσιογράφους (Ε. Μελέτη, Γ. Αυτιάς, Δημήτρης Τσιόδρας, Βίκυ Φλέσσα, Τσαμπάζη Θεοδώρα, Κώστας Αρβανίτης, Ευάγγελος Αντώναρος, Δημήτρης Πανόπουλος, Δώρα Αυγέρη, Νίκος Αγγελίδης, Ιωάννα Κολοβού, Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου) προκειμένου να κερδίσουν κάποιες ψήφους. Επίσης ορισμένοι νεοεισελθόντες στην πολιτική (Στέφανος Κασσελάκης), ενώ είναι εναντίον της οικογενειοκρατίας έχουν αποφασίσει να στρατολογήσουν ανθρώπους από την οικογένεια τους (Βασίλης Κασσελάκης ανιψιός του Σ. Κασσελάκη).

Αλήθεια, τι πρεσβεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Παραδείγματος χάριν ο Θ. Ζαγοράκης είχε εκλεγεί στις τελευταίες ευρωεκλογές με την ΝΔ, ενώ τώρα κατεβαίνει με το ΠΑΣΟΚ. Ο Πύρρος Δήμας ήταν βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, ενώ τώρα κατεβαίνει με την ΝΔ.

Άραγε τι επιδιώκουν να πετύχουν οι πολιτικοί αρχηγοί αυτών των κομμάτων με την επιλογή αυτών των ανθρώπων;

Αλήθεια, τι είδους πολιτικά πρόσωπα είναι οι παραπάνω υποψήφιοι ευρωβουλευτές; Ποιές είναι οι γνώσεις, οι αξίες, και η αξιοπιστία των; Ποιές είναι οι πολιτικές και γεωστρατηγικές ιδέες τους αναφορικά με τα ελληνικά συμφέροντα και τι εκπροσωπούν; 

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τα πρόσωπα της τηλεόρασης, του αθλητισμού, και της showbiz τα οποία έχουν αποδεχτεί να συμπεριληφθεί το όνομα τους στις επόμενες ευρωεκλογές είναι ονόματα χωρίς ειδικές γνώσεις, τα οποία εκτός από κάποια μετάλλια και άφθονο τηλεοπτικό κουτσομπολιό δεν έχουν προσφέρει κάτι ιδιαίτερο στην ελληνική κοινωνία, και σίγουρα δεν σκοπεύουν να αντιπαρατεθούν με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα που είναι εναντίον των ελληνικών θέσεων. Είμαι σίγουρος ότι το μόνο που θα κάνουν οι ευρωβουλευτές μας είναι να συναινέσουν σε ότι τους υπαγορεύσουν τα διάφορα συμφέροντα. Η πραγματική αλήθεια είναι ότι υπάρχουν μεθοδεύσεις για την κατάρτιση της λίστας των υποψηφίων σε συνδυασμό με άφθονη αλαζονεία και νεποτισμό.

Επίσης ακούω για τις διαδρομές των διαφόρων υποψηφίων, των οποίων η εργασιακή τους εμπειρία δεν ξεπερνά τα 5 χρόνια, με κάποιες εξαιρέσεις, και επομένως αναρωτιέμαι πως αυτοί οι υποψήφιοι έχουν καταλήξει εδώ που βρίσκονται χωρίς πραγματικές γνώσεις και επαγγελματικές εμπειρίες.  Κι αυτό γιατί οι Έλληνες πολιτικοί αρχηγοί φαίνεται να υπολογίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα περισσότερο από την ιδιαίτερη σημασία που έχει η θητεία στην Ευρωβουλή. Η νοοτροπία αυτή στοιχίζει και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Τα ψηφοδέλτια γεμίζουν πλέον με ονόματα-celebrities που αποφασίζουν για διάφορους λόγους να δοκιμάσουν και αυτή την εμπειρία στη ζωή τους σε συνδυασμό με κάποια άλλα γνωστά ονόματα της showbiz. Στον όρο αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται προφανώς άνθρωποι που έχουν καταξιωθεί ήδη με την προσωπική τους διαδρομή, τις ικανότητες και τη συνεισφορά τους στην κοινωνική και πολιτική ζωή, ανεξαρτήτως του βάρους ή μη του ονόματός τους. Συγκεκριμένα ορισμένοι Ολυμπιονίκες και πρωταθλητές κόσμου, που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον αθλητισμό και κέρδισαν κάποιες διακρίσεις για τη χώρα μας δεν σημαίνει ότι αυτόματα αυτοί οι αθλητές έχουν τις δυνατότητες να υποστηρίξουν τις εθνικές προσπάθειες όταν και όποτε χρειαστεί. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς μιμήθηκαν τα χειρότερα παραδείγματα της πολιτικής με συμπεριφορές που δεν ήταν αντάξιες της αθλητικής τους διαδρομής.    

Το γεγονός ότι το 80% περίπου των αποφάσεων της ευρωβουλής καθορίζουν τις τύχες μας τόσο στα εθνικά όσο και στα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα του τόπου μας αποδεικνύει ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οι καλύτεροι εκπρόσωποι για τα ελληνικά συμφέροντα.   

Γεώργιος Αρδαβάνης – 22/04/2024