Τελικά εμείς στην Ελλάδα είμαστε ισχυροί όπως υποστηρίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ή είμαστε ανίσχυροι και επομένως υποχωρούμε συνεχώς;

Οι σχέσεις μεταξύ κρατών βασίζονται στο εθνικό συμφέρον και στην πελατειακή σχέση. Το εθνικό συμφέρον (όπως η φυσική ασφάλεια του κράτους, η οικονομική του ευημερία, και η πολιτική του ανεξαρτησία σε συνδυασμό με την εξασφάλιση της κυριαρχίας του εντός των συνόρων του) εκφράζει τις ανάγκες και τις φιλοδοξίες που πρέπει να έχει ένα κράτος σε σχέση με άλλα κράτη με τα οποία αλληλεπιδρά στον διεθνή του περίγυρο.
Το εθνικό συμφέρον είναι το θεμέλιο επάνω στο οποίο αναπτύσσεται η εθνική στρατηγική για την εξωτερική πολιτική των κρατών. Η πελατειακή σχέση πρέπει να στηρίζεται πάντοτε πάνω σε κοινά συμφέροντα. Στην ελληνική περίπτωση οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις που θεμελειώνουν και συγκροτούν το εθνικό συμφέρον και την πελατειακή σχέση μονίμως παραβιάζονται από τους πολιτικούς μας. Μάλιστα, η πελατειακή σχέση της Ελλάδας έχει κατορθώσει να μετατραπεί σε εξαρτησιακή σχέση.

Τα ακόλουθα ερωτήματα απαιτούν ξεκαθαρές απαντήσεις από το πολιτικό μας σύστημα.  

Έχουμε επάρκεια στρατιωτικής ισχύος που να μας καθιστά αξιόπιστους στο Διεθνές στερέωμα, ώστε να μας αντιμετωπίζουν ως υπολογίσιμες οντότητες τόσο από συμμάχους, όσο και από αντιπάλους; 

Έχουμε ένα συγκροτημένο και ασφαλές σύστημα λήψις αποφάσεων το οποίο να μην υπακούει στα διάφορα πολιτικο-στρατιωτικά λόμπυ, ή τις προσωπικές φιλοδοξίες, ή τις πολιτικές προτεραιότητες που έχει ο κάθε πολιτικός; Αλλά αυτό το σύστημα να υπακούει μόνο σε ένα πράγμα «ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ». Δηλαδή, έχουμε την ικανότητα να πετύχουμε την μεγιστοποίηση των κερδών του έθνους μας, και την ελαχιστοποίηση των όποιων απωλειών από μια συγκεκριμένη πολιτική;

Βέβαια και οι δύο παραπάνω προϋποθέσεις απαιτούν:

1)     Μια αυτόνομη και αυτάρκη ελληνική αμυντική βιομηχανία.

2)     Ένα δίκτυο οικονομικής αλληλεξάρτησης με οικονομικές δυνάμεις κλειδιά είτε στην οικονομική περιφέρεια, είτε στον οικονομικό πυρήνα ώστε να μπορούν  να συνδράμουν στα εθνικά μας οικονομικά συμφέροντα.

3)     Πολιτική βούληση ώστε να υπάρξει πολιτικό ανάστημα που θα εστιάζει σε μακροπρόθεσμους ορίζοντες ισχυροποίησης της χώρας μας, και όχι να κινείται με ρυθμούς χελώνας με βραχυπρόθεσμους ορίζοντες.

Τα τελευταία 50 χρόνια της μεταπολίτευσης οι κοντόφθαλμοι και ρεμπεσκέδες πολιτικοί μας αναθεωρούν και αλλάζουν σχεδιασμό και βασικές αποφάσεις στην ελληνική εσωτερική και εξωτερική πολιτική, ενώ ταυτόχρονα έχουν απομονώσει τον πολίτη σε ένα χειραγωγήσιμο περιβάλλον χωρίς λόγο εποικοδομητικής στάσης και συμμετοχής. Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αισθάνεται ότι:

1.      Τον κοροϊδέυουν. Οι πολίτες άλλα ψηφίζουν και οι ηγέτες μας κάνουν το αντίθετο (όπως ο Αλέξης Τσίπρας με το Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, 2015).

2.      Δεν έχει ασφάλεια. Σύμφωνα με αξιωματικό της πολεμικής αεροπορίας από τα 19 C130 πετάει το ένα, ενώ από τα 16 C27 δεν πετάει κανένα. Δεν έχουμε προστατευτικές υποδομές για τα RAFALE. Οι άνθρωποι και οι υποδομές συντήρησης για τα Rafale είναι μετρημένες.  Υπάρχει εγκατάλειψη του στόλου μας που αποδεικνύει απόσυρση της Ελλάδας από το Αιγαίο. Αλήθεια ποιος πιστεύει ότι με 3 BELHARRA θα μπορέσει η Ελλάδα να προστατεύσει ολόκληρο το Αιγαίο, τα νησιά της και την ανατολική Μεσόγειο; Ο πόλεμος στην Ουκρανία απέδειξε ότι τα φθηνά και τα έξυπνα όπλα προσδίδουν σήμερα το πλεονέκτημα στις πολεμικές αναμετρήσεις, και όχι τα πανάκριβα υπερόπλα που αγοράζουμε.  

3.      Του φόρτωσαν στη πλάτη 3 μνημόνια μαζί με όλα τα προβλήματα των ελληνικών τραπεζών καθώς και άλλες εθνικές οικονομικές δυσκολίες και ατασθαλίες.

4.      Ότι οι πολιτικοί μας ανέχονται τις προσβλητικές συμπεριφορές από την Αλβανία, τη Βόρεια Μακεδονία, την Αίγυπτο (ΑΟΖ), και την Ιταλία (ΑΟΖ). Οι πολιτικοί μας ηγέτες μας λένε ότι με την Τουρκία των 80 εκατομμυρίων δεν μπορούμε να τα βάλουμε. Επίσης δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την Αλβανία και την Βόρειο Μακεδονία, ενώ ταυτόχρονα είμαστε πλήρες μέλος στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Είναι εμφανές ότι τα γειτονικά κράτη, οι θεσμοί και οι σύμμαχοι μας εμπαίζουν.  

5.      Ότι δεν τολμούν να κάνουν την οποιαδήποτε κριτική γιατί αμέσως τον θεωρούν φασίστα, γραφικό, αντεθνικό στοιχείο, προδότη και ψεκασμένο.      

 Τελικά οι πολιτικοί μας ηγέτες μαζί με τον λαό πρέπει να βουτήξουμε στα προβλήματα και να τα λύσουμε εμείς οι ίδιοι με τις εγχώριες δυνατότητες μας αντί να περιμένουμε τους ξένους (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) για να μας λύσουν τα εθνικά μας προβλήματα. Αν δεν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι αυτές τις δραστηριότητες τότε δεν είμαστε παρά φοβιτσιάρηδες, και Έλληνες χωρίς κότσια. Απλούστατα είμαστε πολίτες που υπεκφεύγουν και κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Είναι λάθος να περιμένουμε την ΕΕ και το ΝΑΤΟ να ορίσουν τους στόχους και να τους πετύχουν εκείνοι για εμάς. Εξάλλου οι στόχοι της ΕΕ και του ΝΑΤΟ εκπληρούν τα δικά τους συμφέροντα και σίγουρα όχι τα εθνικά μας συμφέροντα. Το μόνο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι μόνο μια πιθανή σύμπλευση τους.