Η αμερικανική κοινωνία δεν θέλει άλλο πάρε δώσε με τον προοδευτικό ορθολογισμό που προσπαθεί να μας επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση. Το κόμμα των Δημοκρατικών από την εποχή του Μπαράκ Ομπάμα, και του Τζο Μπάϊντεν οδήγησαν τον αμερικανικό λαό σε μια απόγνωση, ενώ τα ηγετικά πρόσωπα που πρόβαλλαν αποδείχθησαν ότι ήσαν ανικάνοι να αφουγκρασθούν τα κοινωνικά, οικονομικά, και εθνικά προβλήματα του αμερικανικού λαού και να δώσουν βιώσιμες λύσεις. Η επιλογή  Τραμπ έδωσε ένα ισχυρότερο πολιτικό μήνυμα από εκείνο του 2016. Η ψήφος στον Τράμπ το 2024 είναι πιο ενσυνείδητη και περισσότερο αντιπροσωπευτική της απόγνωσης που υπάρχει, και του χάσματος που έχει δημιουργηθεί στις δυτικές κοινωνίες οδηγώντας σε παρακμή αυτό που ήταν η δυτική δημοκρατία. Άνθρωποι σαν τον Τραμπ μιλούν μια απλή γλώσσα η οποία διαφαίνεται ότι είναι πιο αποτελεσματική επειδή είναι καθαρή και κρούει τις συναισθηματικές τους χορδές διότι εκφράζει την απόγνωσή τους από μια εξέλιξη που δεν τους περιλαμβάνει.

Τα ΜΜΕ, οι ΔΗΜΟΣΚΟΠΟΙ και οι πολιτικοί αναλυτές ανά τον κόσμο προσπάθησαν μεχρι την τελευταία στιγμή να παραπληροφορήσουν αντί να ακούσουν τον κόσμο και να κάνουν σοβαρή έρευνα και κριτική. Είναι αξιοσημείωτο το ρεκόρ συμμετοχής αυτών που ψήφισαν καθώς το 1/3 όσων ψήφισαν ήταν ανεξάρτητοι και δεν ανήκαν σε κανένα από τα δύο κόμματα. Το γεγονός δηλαδή ότι υπήρξε συμμετοχή όσων μέχρι πρότινος ήταν απολύτως αποστασιοποιημένοι είναι ένα πολύ σημαντικό φαινόμενο.

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα αποτέλεσμα στο οποίο επικράτησε μια συγκρουσιακή ηγετική προσωπικότητα εναντίον του κατεστημένου, με πολύ έντονα χαρακτηριστικά απέναντι σε ένα πολιτικό ανταγωνισμό ο οποίος υποτίθεται ότι πόνταρε σε ένα τρόπο διακυβέρνησης που καταστρέφει τις πατροπαράδοτες αμερικανικές δομές. Από την άλλη πλευρά η Καμάλα Χάρις αποδείχθηκε πολύ κατωτέρη των πολιτικών εξελίξεων και των προσδοκιών του αμερικανικού λαού. Ο λόγος της ήταν άναρθρος, της έλειπε η γνώση των πραγματικών προβλημάτων στην Αμερική, και αυτό αποδείχθηκε όχι μόνο από την ανικανότητα της να απαντά ευθέως στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων αλλά και με τον τρόπο που ολοκλήρωσε την καμπάνια της, όπου κινητοποίησε ξανά τη λογική του Σταρ Συστήματος (Taylor Swift, Beyonce, Oprah Winfrey, Eminem, Alyssa Milano, Zoe Saldana, Alanis Morisette, Katy Perry, Richard Gere, Harrison Ford, Lady Gaga, Reese Witherspoon και πάρα πολλοί άλλοι), λες και ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ο αμερικανικός λαός θα πείθονταν να ξανασκεφτεί τι θα ψηφίσει. Το συγκεκριμένο ΣΤΑΡ ΣΥΣΤΕΜ σίγουρα δεν ζει τα προβλήματα του πολίτη στην οικονομική κρίση, ή στο μεταναστευτικό, ή στην υπερβολική WOKE ατζέντα καθώς και τα κάθε λογής προβλήματα που ζει ο καθένας στο σπίτι του. Η ψήφος στον Τραμπ αποδείχθηκε ότι ήταν ένα είδος οργής που εκδηλώθηκε δυναμικά διότι τους πρόσβαλαν την νοημοσύνη, και γιατί τους πρόβαλαν πρότυπα τα οποία είναι απολύτως αποξενωμένα από την πραγματικότητα. Αλήθεια πόσα έτη φωτός απέχουν από αυτό το ΣΤΑΡ ΣΥΣΤΕΜ, οι δήθεν σοβαροί δημοσιογράφοι, τα δήθεν σοβαρά ΜΜΕ, οι δήθεν σοβαροί δημοσκόποι και πολιτικοί αναλυτές  σε σχέση με τα καθημερινά προβλήματα του απλού αμερικανικού λαού; Όλους αυτούς ο αμερικανικός λαός τους πέταξε στο καλάθι των αχρήστων. Ο κόσμος θέλει να ακούσει αυτόν που τα λέει απλά και αποδεικνύει με τις πράξεις του ότι καταλαβαίνει τα προβλήματα του. Η εκλογή Τραμπ απέδειξε περίτρανα, παρόλο το σαμποτάρισμα, ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στην πατρίδα, και στις παραδοσιακές αρχές δεν είναι ούτε φασίστες, ούτε βλάκες, ούτε αγράμματοι, ούτε ψεκασμένοι.

Επομένως οι αμερικανοί ψηφοφόροι που εξέλεξαν πανηγυρικά τον Τραμπ ψήφισαν για την ανάσχεση της Παγκοσμιοποίησης, την διαφορετική αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της Αμερικής, την αφύπνιση της χώρας και ίσως το σταμάτημα των πολέμων πριν μας οδηγούν στην άβυσσο  ενός πυρηνικού Αρμαγεδδώνα. Τολμώ να πω ότι η νίκη τραμπ είναι και νίκη του Ελληνικού πνεύματος όπως το έθεσε ο Σωκράτης και το επεκαλέσθη ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η Πατρίς» (δηλαδή στην περίπτωση των ΗΠΑ η Αμερική πάνω από όλα). Τη φιλοπατρία κάποιοι πολιτικοί μας τη θεωρούν ναζιστική νοοτροπία.   

Η νίκη Τραμπ είναι παράλληλα και νίκη της πραγματικής δημοκρατίας όπου το εγώ της κάθε ομάδας (Λοατκι, θρησκευτικής, συνδικαλιστικής, αθλητικής κλπ) δεν θα υπερισχύει των πολλών και δημοκρατικών  θεσμών. Δηλαδή δεν θα τολμά ο κάθε Mark Zuckerberg να κόβει τον πρόεδρο των ΗΠΑ από τα Μέσα  Κοινωνικής  Δικτύωσης, ή ο κάθε Τσίπρας να παραχωρεί τη Μακεδονία (εθνότητα και γλώσσα) παρά τα ογκώδη συλλαλητήρια των Ελλήνων, ή ο κάθε Έλληνας πρωθυπουργός να φτιάχνει νόμο να παντρεύεται ο Στέφανος τον Μιχάλη  παρά τις  ογκώδεις  λαϊκές διαδηλώσεις, ακόμη και τις αντιδράσεις εντός του κόμματος του, ή να μην μπορεί ο κάθε υπουργος εξωτερικών να παραδίδει τα ιερά και όσια της φυλής μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στην Τουρκία , ούτε να ανέχεται τις προκλήσεις  των  Σκοπίων  και της Αλβανίας. Πολύ σύντομα και εμείς θα  διώξουμε τους σάπιους από τη σκηνή όπως και οι Αμερικανοί.

Οι Αμερικανοί με την εκλογή Τραμπ έβαλαν ταφόπλακα στη WOKE ατζέντα όπως στην ακύρωση της οικογένειας, της πατρίδας, της θρησκείας, των θεσμών, των ηθών και των εθίμων, της γλώσσας, της ιστορίας, του έθνους, του πολιτισμού, και την επικράτηση της Νέας Τάξης όπου ο πολίτης γίνεται μαζοπολτός σε μια άχρωμη, άοσμη και χαοτική ανθρωπότητα. Με την  κατάργηση των εθνών, των πολιτισμών και την πλήρη επικράτηση των τεράστιων πολυεθνικών εταιριών, η πλειοψηφία μετατρέπεται σ’ ένα  θύμα των απολυταρχικών και αντιδημοκρατικών δυνάμεων που δεν έχουν ισχυρή εντολή από την πλατιά πλατφόρμα. Επίσης η εκλογή Τραμπ είναι ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση να σταματήσουν να εξαπατούν τους λαούς με την προπαγάνδα, τη διαβολή  και το ψέμα των ΜΜΕ και των πολιτικών κομμάτων.

Ο Δυτικός  Κόσμος κινδυνεύει να αλωθεί από  τη σχεδιασμένη μαζική μετακίνηση πληθυσμών από τον Τρίτο Κόσμο και την Ανατολή. Ένας κόσμος που  διαθέτει διαφορετική κουλτούρα, θρησκεία, γλώσσα, ήθη, έθιμα, κοινωνικές δομές, και δεν αφομοιώνεται στα δυτικά πρότυπα. Για την αντιμετώπιση του κάθε χώρα  πρέπει να γίνει απόρθητο και αδιαπέραστο  φρούριο, χωρίς έλεος και ενδοιασμούς. Κοινό γνώρισμα σε όλες τις χώρες της Δύσεως οι οποίες έχασαν τις παραγωγικές τους πηγές και ένεκα των πολέμων στερούνται βασικά αγαθά με αποτέλεσμα την ακρίβεια και το ροκάνισμα των εισοδημάτων, την χειροτέρευση της υγείας, την αύξηση των εξόδων της παιδείας και προ παντός  την αύξηση της τιμής της ενέργειας

Ως τώρα η ΕΕ κοιμόταν  ανέμελη  κάτω  την πυρηνική ομπρέλα των ΗΠΑ και την ανάληψη των εξόδων για την ασφάλεια της ακόμη και για τον εφοδιασμό της σε ενέργεια, ενώ διαθέτει άφθονη ενέργεια αναξιοποίητη. Είναι καιρός η ακριβοπληρωμένη, ανίκανη  και άχρηστη γραφειοκρατία των Βρυξελλών να  πάει σπίτι της   και η νέα ηγεσία να δει κατάματα τα οξύτατα προβλήματα που κατατρέχουν τους ευρωπαίους που είναι ίδια και πολύ εντονότερα από  αυτά  που ισχύουν στις ΗΠΑ.  Καιρός λοιπόν να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τις πολιτικές δυνάμεις που τον έφεραν στο χείλος της καταστροφής. Ασφαλώς οι αλλαγές που έρχονται θα είναι κοσμογονικές.