Στη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, το χωριό της Δράκειας διάβηκε στις 18 του Δεκέμβρη του 1943, το κατώφλι της Ιστορίας και το όνομά του γράφτηκε με το αίμα των παιδιών της στον ατέλειωτο κατάλογο του εθνικού μας μαρτυρολογίου. Ενός εθνικού μαρτυρολογίου το οποίο είναι συνυφασμένο με τις πολυτιμότερες αξίες της ζωής, την ελευθερία, τη τιμή και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής. Οι νεκροί της Δράκειας θα ζουν για πάντα στη σκέψη μας και την καρδιά μας. Όπως συμβαίνει σε κάθε ελληνική οικογένεια που χάνει ό,τι πιο αγαπημένο και ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Την οικογενεία του!!!!

Η επέτειος αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από µια τοπική επέτειος. Η διατήρηση της εθνικής µνήµης για µικρούς σε µέγεθος λαούς όπως τον Ελληνικό λαό πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι γιατί πιστεύω πως η ισχυρή εθνική µνήµη αποτελεί το βασικό µας όπλο, και το πραγματικό ανάχωµα για να αποκρούσουµε µε επιτυχία τους οποιουσδήποτε αναθεωρητισµούς που προωθούνται τα τελευταία χρόνια από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Η ισχυρή εθνική μνήμη είναι η θεμελιώδης παράμετρος για να αντιµετωπίσουµε την τάση για τον προβαλόμενο εθνοµηδενισµό και την αποδόµηση της εθνικής μας συνείδησης, και την καταστροφή της ταυτότητας μας και της Ιστορίας μας, που έχουν αναδειχθεί σε πρώτης τάξεως εργαλεία στην προσπάθεια για την αναδιάταξη των εθνών στην γεωπολιτική σκακιέρα.

Ο δεύτερος λόγος που δίνω προτεραιότητα στη διατήρηση της εθνικής µνήµης των εκτελεσθέντων της Δράκειας, είναι γιατί πιστεύω ότι οι λαοί που τη διατηρούν ζωντανή, είναι αυτοί που µπορούν να πρωταγωνιστούν στις διεθνείς εξελίξεις. Κι αυτό γιατί η ιστορική γνώση, και η ρεαλιστική καταγραφή και ανάλυση των ιστορικών γεγονότων, αποτελούν για τα έθνη που τις διαθέτουν, ουσιαστικά εφόδια για τη χάραξη µιας επωφελούς στρατηγικής, που θα υπηρετεί µακροπρόθεσµα τα συµφέροντα της πατρίδας τους.

Για να κρατήσουµε ζωντανές τέτοιες ιστορικές επετείους ως Έλληνες πολίτες, οικογενειάρχες, πολιτικοί εκπρόσωποι του λαού, εκπαιδευτικοί και δάσκαλοι πρέπει να διδάσκουμε την ιστορία µας µε επιµονή και ευθύνη στα σχολεία μας και στα σπίτια μας. Πάνω απ’ όλα όμως πρέπει να διδασκόµαστε όλοι μας τα πραγματικά γεγονότα της ιστορίας µας. Και όχι να παρουσιάζουμε μία αλλοιωμένη ιστορία, ανάλογα µε τα συμφέροντα και τις ιδεοληψίες κάποιων που χειραγωγούνται από διάφορα κέντρα.

Πιστεύω ότι η αποφασιστική ανδρεία του ελληνικού λαού απέναντι στον τότε πανίσχυρο και στρατιωτικά επίδοξο κατακτητή της χώρας µας, αποτυπωνόταν πάντοτε στην ακλόνητη πίστη του λαού μας να τιµήσει την ιστορία και τις ηρωϊκές θυσίες των προγόνων μας. Μια ιστορία εκατοντάδων, χιλιάδων ετών, βαµµένη µε αίµα και αγώνες, για την κατάκτηση της ελευθερίας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Τα χώματα της σημερινής ελληνικής επικράτειας έχουν βαφτεί με αίμα και ως εκ τούτου δεν έχει κανείς το δικαίωμα με μια μονοκονδυλιά να ξεπουλάει οτιδήποτε ελληνικό.

Ο εορτασµός της επετείου της 18ης Δεκεμβρίου στη Δράκεια έχει ιδιαίτερη αξία γιατί οι λαοί που τιµούν την ιστορία τους, έχει αποδειχθεί ότι κερδίζουν το σεβασµό των υπόλοιπων πρωταγωνιστών στην παγκόσµια γεωπολιτική σκακιέρα. Ενώ αντίθετα, οι λαοί που αναθεωρούν την ιστορία τους στο βωµό του δήθεν εξορθολογισµού των εθνικών µύθων, είναι καταδικασµένοι να βγάλουν µια νέα γενιά πολιτών, µε πλήρη άγνοια των πραγµατικών συνθηκών ύπαρξης του κράτους και της κοινωνίας που µεγαλώνουν και αναπτύσσονται ως πολιτικά όντα. Και µάλιστα σε µια από τις πιο επικίνδυνες γωνιές του πλανήτη. Σε µια περιοχή που ανέκαθεν αποτελούσε σταυροδρόµι ηπείρων, διαφορετικών λαών και πολιτισµών. Σε µια περιοχή που θα αποτελέσει στα επόµενα χρόνια κρίσιµο ζωτικό χώρο για όποιους θέλουν να πρωταγωνιστούν στον παγκόσµιο ενεργειακό τοµέα και να επιβιώσουν ως έθνη. Άραγε, σε αυτήν την περιοχή ποιον ρόλο φιλοδοξούµε ως χώρα να διαδραµατίσουµε; Θέλουµε ή δεν θέλουµε η Ελλάδα να αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, δύναµη ειρήνης και ασφάλειας στην Νότιο-Ανατολική Ευρώπη και την Νότιο-Ανατολική Μεσόγειο;

Αν θέλουµε το ρόλο αυτό, πρέπει να κερδίσουµε το σεβασµό των άλλων. Και για να µας σεβαστούν, πρέπει να τους πείσουµε ότι πρώτα από όλα σεβόµαστε εµείς οι ίδιοι την ιστορία µας και το αίμα των προγόνων μας. Και ότι είµαστε αποφασισµένοι να χαράξουµε τις εθνικές πολιτικές που θα µας διασφαλίσουν την εθνική μας ασφάλεια, και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις στο διεθνή μας περίγυρο.

Επομένως η επέτειος των μαρτύρων της Δράκειας έχει τεράστια συµβολική αξία για την πατρίδα µας. Γιατί και σήµερα υπάρχουν δυνάµεις που αµφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώµατα της Ελλάδας σε κρίσιµους ζωτικούς χώρους όπως το Αιγαίο, τη Θράκη, και τη Κύπρο. Αν θέλουµε να διασφαλίσουµε την πολυπόθητη ειρήνη, και τον πρωταγωνιστικό µας ρόλο σε αυτόν τον ζωτικό γεωγραφικό χώρο που απλόχερα μας έδωσε ο Θεός, θα το κάνουµε µόνο αν είµαστε ικανοί να πείσουµε αυτούς που µας επιβουλεύονται πως έχουµε την ικανότητα να αποτρέψουµε κάθε εχθρική προς τα εθνικά µας συµφέροντα ενέργειες.

Τιµώντας το µεγαλείο που αξίζει στην επέτειο των μαρτύρων της Δράκειας, στέλνουµε παντού το µήνυµα ότι έχουµε ως λαός τη δύναµη και τη βούληση αντλώντας διδάγµατα από τους νεκρούς συγχωριανούς μας και την ιστορία µας να οδηγήσουµε την Ελλάδα µπροστά, και ότι είµαστε αποφασισµένοι να τιμήσουμε το αίμα των προγόνων μας και ταυτόχρονα να διασφαλίσουµε µε κάθε τρόπο τα εθνικά µας συµφέροντα.