What about man’s accute insight that 2+2=4? Is that an analytic statement, true by definition? Is part of what we mean by “4” that is the sum of 2 and 2? Or is it synthetic? Does it provide us with new knowledge about the world? Did we come to it counting 2 things and then counting two more things and then counting the whole pile? The latter is the approach taken by the Voohoona tribe in the Australian outback. 

A western anthropologist is told by a Vooohooni from the Voohoona tribe in the Australian outback that 2+2=5. The anthropologist asks him how he knows this: The tribesman says, “by counting, of course. First, I tie 2 knots in a cord. Then I tie 2 knots in another cord. When I join the 2 cords together, I have 5 knots.

From the above therefore, I guess the only thing you really need to know is that, when it comes to mathematics there are 2 kinds of people: those who can count and those who can’t.

Τι γίνεται με την οξεία ενόραση του ανθρώπου ότι 2+2=4; Είναι αυτή μια αναλυτική δήλωση, εξ ορισμού αληθής; Είναι μέρος αυτού που εννοούμε με το “4” που είναι το άθροισμα του 2 και του 2; Ή είναι συνθετικό; Μας παρέχει νέες γνώσεις για τον κόσμο; Καταλήξαμε σε αυτό μετρώντας 2 πράγματα και μετά μετρώντας άλλα δύο πράγματα και μετά μετρώντας ολόκληρο το σωρό; Το τελευταίο είναι η προσέγγιση που ακολουθεί η φυλή Voohoona στην Αυστραλία.

Ένας δυτικός ανθρωπολόγος έμαθε από έναν Vooohooni από τη φυλή Voohoona κάπου στην Αυστραλία ότι 2+2=5. Ο ανθρωπολόγος ρώτησε τον Vooohooni πώς το ξέρει αυτό: Ο Vooohooni λέει, «μετρώντας, φυσικά. Αρχικά, δένω 2 κόμπους σε ένα κορδόνι. Μετά δένω 2 κόμπους σε άλλο κορδόνι. Όταν ενώνω τα 2 κορδόνια, έχω 5 κόμπους.

Επομένως, από τα παραπάνω, υποθέτουμε ότι το μόνο πράγμα που πραγματικά πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι, όταν πρόκειται για μαθηματικά, υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων: αυτοί που μπορούν να μετρήσουν και αυτοί που δεν μπορούν.