Οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών δεν υφίστανται γιατί δεν υπάρχει συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων. Οι ψευτουποσχέσεις δεν υλοποιούνται και όταν κάποιες υλοποιούνται αυτές γίνονται με πολύ αργές ταχυτήτες ώστε να μην υπάρχει αποτελεσματικότητα.

Στο εσωτερικό της Ελλάδας τα δάση μας καίγονται κάθε καλοκαίρι. Η ελληνική οικονομία παραμένει μη παραγωγική με αποτέλεσμα οι εισαγωγές μας να υπερτερούν σταθερά των ελληνικών εξαγωγών. Η αξιοκρατία δεν υφίσταται. Η οικογενειοκρατία βασιλεύει. Η διαφθορά και η βία έχουν αυξηθεί σε επικίνδυνα επίπεδα. Η χειραγώγηση των ΜΜΕ δεν εκπροσωπεί πλέον την αντικειμενικότητα αλλά ούτε και τις ανάγκες των πολιτών αυτής της χώρας. Η υπογονιμότητα αυξάνεται σταθερά και ο ελληνικός πληθυσμός θα είναι κάτω από τα 10 εκατομμύρια το 2050. Οι Έλληνες χάνουν την προστασία της κύριας κατοικίας τους, η οποία πλέον δεν προστατεύεται από πλειστηριασμούς κατά κανόνα. Ο ΦΠΑ και η ακρίβεια σε πλήθος τροφίμων έχει αυξηθεί δραματικά με αποτέλεσμα τον ακόμη μεγαλύτερο περιορισμό της αγοραστικής δύναμης του πολίτη. Το σύστημα υγείας και η παιδεία πάνε από το κακό στο χεριρότερο. Ο αριθμός των παράνομων μεταναστατευτών αυξάνεται.   

Η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει να επιδείξει τίποτα παρά μόνον αποτυχίες. Συγκεκριμένα οι πολιτικές μας ηγεσίες δεν έχουν διεκδικήσει τίποτα τα τελευταία 50 χρόνια αναφορικά με την εξωτερική μας πολιτική. Να θυμίσω τα Ίμια, το Τουρκολυβικό Μνημόνιο, την Κάσο, τα Σκόπια, το Τουρκοελληνικό σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας, καθώς και τη μη επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια. Αν δεν αλλάξουμε στάση έπονται οι Πρέσπες του Αιγαίου, το Θρακικό, και τη Κύπρο.