Tο 2010 μας έβαλαν στα μνημόνια γιατί είχαμε 340 δις. ευρώ χρέος και δεν ήταν βιώσιμο. Το 2024 η Εurostat ανακοίνωσε ότι το ελληνικό χρέος είναι 369 δις ευρώ. Δηλαδή 29 δις ευρώ παραπάνω αλλά αυτή τη φορά είναι βιώσιμο. Η κοινή λογική λέει ότι όταν έχουμε 369 δις ευρώ χρέος αλλά οι δρόμοι μας είναι καλοί, τα σχολεία μας είναι καλά και ασφαλή, το σύστημα υγείας είναι καλό, οι σιδηρόδρομοι είναι ασφαλείς, και γίνονται παραγωγικές επενδύσεις τότε λες χαλάλι τα ποσά που χαλάσαμε. Ωστόσο οι δρόμοι, η υγεία, τα σχολεία, οι συγκοινωνίες, και οι παραγωγικές δυνατότητες θυμίζουν μάλλον χώρα τρίτου κόσμου. Χώρες που χώλαιναν οικονομικά σε σχέση με την Ελλάδα στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 (Νότιος Κορέα, Σιγκαπούρη, Ντουμπάϊ) τώρα είναι παρασάγγας μπροστά μας και όταν επισκεπτόμαστε αυτές τις χώρες βλέπουμε αυτά τα απίστευτα πράγματα που έχουν κατορθώσει οι οικονομίες των χωρών τους. Εμείς στην Ελλάδα χρωστάμε 369 δις ευρώ και είμαστε σ’ ένα μαύρο χάλι και δακτυλοδεικτούμενοι. Με 369 δις ευρώ θα μπορούσαμε να ξαναχτίσουμε την χώρα μας δύο φορές. Είναι κρίμα που όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί της ελληνικής μεταπολίτευσης προκάλεσαν αυτά τα τεράστια προβλήματα στην χώρα μας συμπεριλαμβανομένης και της διαφθοράς του τίμιου Έλληνα εργαζόμενου. Είμαστε μία χώρα οφειλέτης χωρίς προϋποθέσεις αναστροφής του οικονομικού και κοινωνικού κλίματος, και ταυτόχρονα είμαστε μία χώρα που χρειάζεται νέους δρόμους, νέα σχολεία, νέους σιδηρόδρομους, νέα λιμάνια, νέα νοσοκομεία.

Οι πολιτικοί που μας διοικούν δεν έχουν γνήσιες λαϊκές προελεύσεις, δηλαδή να έχουν εκείνη τη διαδρομή που είχε ο πολιτικός στο παρελθόν. Σήμερα υπάρχουν τρεις οικογένειες που μας παραμυθιάζουν, έχουν διαπράξει εγκληματικά σφάλματα και παρόλα αυτά παράγουν πρωθυπουργούς. Στο παρελθόν ο άλλος ήταν στρατηγός και γινόταν πρωθυπουργός. Ο άλλος ήταν δικηγόρος ή γιατρός ή στρατιωτικός και έμπαινε στη Βουλή. Σήμερα έχουμε πολιτκούς ηγέτες, υπουργούς, βουλευτές χωρίς ένσημα και εμπειρία στα χέρια τους. Δουλεύουν δύο έως τέσσερα χρόνια, αν δουλέψουν, σε κάποια πολυεθνική που τους έχωσαν, και αυτόματα δηλώνουν ότι έχουν εμπειρία. Για παράδειγμα, συγκρίνεται η εμπειρία ενός χειρούργου που έχει κάνει 500 εγχειρήσεις με ένα χειρούργο που έχει κάνει 3000 εγχειρήσεις; Συγκρίνεται ένας Junior Project Manager με τέσσερα χρόνια επαγγελματική εμπειρία με έναν Senior ή Executive Project Manager που έχει εμπειρία 30 χρόνια;

Κάποιοι πολιτικοί, κάποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες, κάποια δημοσιογραφικά μεγαλοστελέχη, κάποιοι στην αστυνομία, κάποιοι στην εκκλησία, που βρίσκονται σε θέσεις κλειδιά, μαζί με κακοποιούς έχουν μπλεχτεί σ΄έναν κύκλο καταδυνάαστευσης της χώρας και του λαού μας με μόνο μέλημα τον εύκολο πλούτο, ή την κάλυψη εγκληματικών πράξεων, ή την εκπλήρωση πολιτικών φιλοδοξιών. Κάποιοι πολιτικοί μας λένε ότι ότι έχουμε δημοκρατία και ελευθερία επιλογών. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν έχουμε ελεύθερη επιλογή γιατί απλούστατα έχουμε αποκτήσει ιδιοκτήτες πάνω από τα κεφάλια μας. Ιδιοκτήτες που κατέχουν τα πάντα και επηρεάζουν τα πάντα. Ελέγχουν τις κυβερνήσεις, τη Βουλή, τις δημόσιες υπηρεσίες, την τοπική αυτοδιοίκηση, και απ’ ότι ακούγεται έχουν και κάποιους δικαστές στο τσεπάκι τους. Επίσης ελέγχουν τις ειδήσεις, και τις πληροφορίες που μας δίνουν. Μας έχουν αρπάξει από τα μαλιά και μας κτυπάνε σαν χταπόδια. Ξέρουμε τι θέλουν οι πολιτικοί μας. Θέλουν περισσότερα για τον εαυτό τους και λιγότερα για όλους τους άλλους. Σίγουρα δεν θέλουν πολίτες με ικανή κριτική σκέψη, και σίγουρα δεν θέλουν καλά ενημερωμένους, και καλά μορφωμένους πολίτες οπλισμένους με κριτiκή σκέψη. Γιατί άνθρωποι με κριτική σκέψη είναι σίγουρα ενάντια στα συμφέροντα τους.

Ο κόσμος σήμερα ζει σε μία εποχή που βασίζεται στην επιστήμη και την τεχνολογία με τρομερές τεχνολογικές δυνατότητες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η επιστήμη και η τεχνολογία να μας σπρώχνει προς τα εμπρός με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Αλλά στην Ελλάδα υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα. Ποιος παίρνει τις αποφάσεις σχετικά με την επιστήμη και την τεχνολογία που θα καθορίζουν σε τι μέλλον θα ζήσουν οι επόμενες γενεές; Η απάντηση είναι ότι τις αποφάσεις τις παίρνουν οι κυβερνήσεις μας μαζί με την εκάστοτε Βουλή. Δυστυχώς όμως μόνο μία χούφτα βουλευτών έχουν κάποιο στοιχειώδες επιστημονικό και τεχνολογικό υπόβαθρο. Και αυτό είναι ένα εύφλεκτο μίγμα άγνοιας, όπου αργά ή γρήγορα θα ανατιναχτεί στα μούτρα μας. Η πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα ή δεν έχουν άποψη για την τεχνολογία, ή την ελληνική κακοδιαχείριση στη χώρα μας. Επομένως δεν αρκεί απλά να κατοχυρωθούν κάποια δικαιώματα στο σύνταγμα μας, αλλά θα πρέπει οι συμπολίτες μας να μορφώνονται και θα πρέπει να εξασκούν την σκέψη κρίσης μέσω της εκπαίδευσης αλλιώς δεν διαχειριζόμαστε εμείς την κυβέρνηση, αλλά η κυβέρνηση διαχειρίζεται εμάς όπως αυτή θέλει.

Το συμπέρασμα είναι ότι οι Έλληνες ζουν σ’ ένα κράτος μπάχαλο με κυβερνήσεις και πολιτικούς που έχουν αποδειχτεί ότι είναι κατώτεροι των περιστάσεων. Όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης έχουν αποτύχει να περικόψουν τις υπερβολικές δαπάνες και να σταθεροποιήσουν τις ταμειακές ροές του κράτους μειώνοντας τις λειτουργικές ανεπάρκειες και κάνοντας το κράτος πιο ευέλικτο. Οι πολιτικοί μας ηγέτες έχουν φτιάξει ένα κράτος φουσκωμένο από περιττούς ρόλους (63 υπουργοί) και γραφειοκρατία, και με σταθερή αδυναμία να εξορθολογίσουν τις κρατικές λειτουργίες για μακροπρόθεσμη κερδοφορία ώστε η χώρα μας να γίνει οικονομικά βιώσιμη σε ένα ανταγωνιστικό ψηφιακό τοπίο.

Το πολιτικό μας σύστημα μας έχει μεταλλάξει σ’ ένα λαό που επαναπαύεται σε επιδόματα πείνας, υποσχόμενες αυξήσεις που ποτέ δεν υλοποιούνται, και οι οποίες όταν υλοποιηθούν είναι ανίκανες να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια σε απαραίτητα αγαθά για την ανθρώπινη επιβίωση και αξιοπρέπεια. Ταυτόχρονα η εφηβική βία καλπάζει, η προστασία των Ελλήνων πολιτών μειώνεται, οι γεωστρατηγικές μας υποχωρήσεις ως προς την Τουρκία αυξάνονται (σύμφωνα με περιστατικά στο Αιγαίο και στην Κρήτη), η αφρόκρεμα των νέων επιστημόνων μας έφυγαν οριστικά από την πατρίδα, και η διπλωματία μας έχει πάει κατά διαόλου τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με την Ρωσία και την Κίνα.

Τα τελευταία 15 χρόνια οι πολιτικοί μας έχουν γεμίσει με ένα κάρο γεμάτο περιπέτειες όπως τα μνημόνια, την πανδημία, τις πυρκαγιές, τις υποκλοπές, την αθλιότητα των συστημικών ΜΜΕ, τις δολοφονίες, τα μπαζώματα, τις χρηματοδοτήσεις των φαληρισμένων τραπεζών, τα εγκληματικά δυστυχήματα, την αλλαγή του αποτελέσματος της ελληνικής ψήφου για την παραμονή μας στην ΕΕ, το ξεπούλημα των συμβόλων και των ονομασιών του Ελληνικού Έθνους, και σε γενικές γραμμές φαίνεται ότι δεν μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη προστασία των νόμιμων ελληνικών συνόρων και συμφερόντων συμπεριλαμβανομένων και των 12 μιλίων στο Αιγαίο και την Κρήτη. Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης μας καλλιέργησαν ένα πνεύμα που διέπεται από αδιαφορία, αξιολύπηση, ατομικισμό, ενώ μας έχει κάνει φυγόπονους, και αήθεις. Από τα χέρια των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης έχουν περάσει εκατοντάδες δισεκατόμμυρια ευρώ και παρόλα αυτά η Ελλάδα παραμένει στον πάτο σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ. Ας είμαστε ειλικρινείς κανένας δεν μας υπολογίζει. Ζούμε με δανεικά και σίγουρα η χώρα μας βρίσκεται σε παρακμή χωρίς πραγματικές επενδύσεις στον πρωτογενή, ή στον δευτερογενή τομέα και σίγουρα χωρίς πραγματικές επενδύσεις στην έρευνα και την ανάπτυξη. Μας λένε ότι βγήκαμε από τα μνημόνια αλλά δεν μπορούν να δώσουν αύξηση στους συνταξιούχους γιατί τότε θα επιστρέψουμε στα μνημόνια. Και αυτό πρέπει να περνάει στον κόσμο, ώστε οι πολίτες αυτής της χώρας να δέχονται ότι δεν δικαιούνται καλύτερο βιοτικό επίπεδο γιατί θα ξαναπάμε στα μνημόνια. Λες και τώρα δεν ζούμε σαν να είμαστε στα μνημόνια. Λες και τώρα ο κόσμος περνάει καλά και με τα μνημόνια θα περναέι άσχημα.