Πριν πενήντα χρόνια στην ελληνική πολιτική σκηνή εκαλλιεργείτο μια κακοδαιμονία εναντίον των αριστερών και των κομμουνιστών. Σήμερα καλιεργείται μια κακοδαιμονία εναντίον των δεξιών, των χριστιανών και των πατριωτών. Το πολιτικό σύστημα σε όλη την Ευρώπη έχει καταντήσει να ακυρώνει τις επιλογές των ψηφοφόρων με διάφορα πολιτικά τεχνάσματα. Παλαιότερα εάν κάποιος δεν συμφωνούσε με τις αριστερές ιδεολογίες ήταν συντηρητικός και φασίστας.  Σήμερα υφίσταται το αντίθετο «αν δεν συμφωνείς μαζί μου, είσαι εχθρός μου». Αυτό το είδος της φασιστικής προσέγγισης του «μαύρου-άσπρου» είμαι σίγουρος ότι βαθμιαία θα προσθέτει καθημερινά όλο και περισσότερες διαχωριστικές γραμμές με αποτέλεσμα να διχάσει την ελληνική κοινωνία. Επιπλέον η προσέγγιση του «μαύρου-άσπρου» θα μας αναγκάσει να οχυρωθούμε πίσω από την αδιαλλαξία, την αδυναμία συνεργασίας και προσέγγισης μεταξύ μας σαν πολίτες και κοινωνία, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα εθνικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα αυτής της χώρας μας.

Είναι δεδομένο ότι η διαφορετική άποψη σήμερα δαιμονοποιείται με φανατισμό από τα κεντροαριστερά και προοδευτικά πολιτικά κόμματα με την αμέριστη βοήθεια των ΜΜΕ (φυσικά με το αζημίωτο) με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην έχει άλλη επιλογή παρά να σιωπά. Όποιος αποφασίσει να εκφράσει την άποψη του, όπως έχει υποχρέωση να κάνει ο κάθε Έλληνας πολίτης, σ’ ένα δημοκρατικό πολίτευμα τότε αυτόματα χαρακτηρίζεται φασίστας. Το πολιτικό υβρολόγιο της Γ’ Δημοκρατίας μας περιλαμβάνει προσωπικές επιθέσεις, υβριστικούς, κακοήθεις και ειρωνικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης ψυχολογική και σωματική βία.

Τα πολιτικά κόμματα απ΄όλο το πολιτικό φάσμα που είχαν την ευκαιρία να μας κυβερνήσουν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν, απέδειξαν ότι δεν έχουν την απαιτούμενη θέληση να επιχειρήσουν τις απαραίτητες βαθιές τομές στο κατεστημένο σύστημα και την καταπολέμηση του βαθέως κράτους. Ταυτόχρονα απέδειξαν ότι στερούνται της ικανότητας να ορθώσουν ένα συγκροτημένο και τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο. Δυστυχώς όλοι αυτοί οι ηγετίσκοι χρησιμοποιούν την ίδια ξύλινη γλώσσα για να προπαγανδίζουν καταστάσεις και στοιχεία που καταρρίπτονται άμεσα από την δεινή κατάσταση της πραγματικότητας που γεύεται καθημερινά ο κάθε Έλληνας πολίτης.  

Δεν πρέπει να να υποκύψουμε στον εκφοβισμό και να αφήσουμε πάλι τη χώρα μας να γίνει πεδίο αποκλειστικής αντιπαράθεσης και εκμετάλλευσης κάποιων ειδικών συμφερόντων, που επιδιώκουν να υπάρχουν σκληρές διαχωριστικές γραμμές. Αυτός ο υπερβάλλον ζήλος υπέρ της «δημοκρατίας και της ελευθερίας» που μας παρουσιάζουν καθημερινά από τα τηλεοπτικά παράθυρα δεν είναι καθόλου τυχαία, αντίθετα αποδεικνύουν ότι πιστεύουν καθ’ ολοκληρίαν σε ένα επίσης ολοκληρωτικό σύστημα ιδεών και διακυβέρνησης. Μάλιστα, φαίνεται πως παλεύουν αρκετές φορές και με την χρήση βίας γι’ αυτό το είδος «Δημοκρατίας», όπως και για τα κάθε είδους ανθρώπινα δικαίωματα όπως είναι: «Η καταπάτηση της ελευθερίας του άλλου στην έκφραση της γνώμης του». Καθώς επίσης και στην ελεύθερη συνύπαρξη της δικαιοσύνης, της ισοπολιτείας, και της ισονομίας.

Εκτιμώ ότι αυτή η φασιστική προσέγγιση καλλιεργείτε προκειμένου κάποιοι να εμπεδώσουν ένα τρόπο ανθρώπινης διαβίωσης όπου στο όνομα της ασφάλειας και της ειρήνης πρέπει να ανασταλούν και να περισταλούν ακόμα και αυτά τα τυπικά συστημικά δικαιώματα του ανθρώπου. Ένας άλλος λόγος φαίνεται ότι είναι η αντιμετώπιση της μείωσης των οικονομικών και των κοινωνικών απαιτήσεων αφού πρώτο μέλημα είναι η απλή επιβίωση μέσα στον φαύλο κύκλο της μαζικής μετανάστευσης. Ειρωνία και τραγωδία μαζί. Γιατί από τη μια προτάσσουμε τη Δημοκρατία και την επικράτηση της, αλλά από την άλλη, απαγορεύουμε με τον δικό μας τρόπο, κάποιες φορές χρησιμοποιώντας ακόμα και την βία, να έχει κάποιος διαφορετική άποψη από τη δική μας. Για παράδειγμα, «σου απαγορεύω να εκφράζεις τη γνώμη σου», ή «σου απαγορεύω να σκέφτεσαι, αν δεν σκέφετεσαι όπως εγώ, και αν δεν συμφωνείς μαζί μου».

Και για να φτάσω στο δια ταύτα: Ο Ντόναλτ Τραμπ ως πρόεδρος των ΗΠΑ ψηφίστηκε από την πλειοψηφία του Αμερικανικού λαού. Παρόλα αυτά πως αντιμετωπίστηκε στην Ελλάδα; Ως η έκφραση του κακού, και του ακροδεξιού. Ως η άνοδος του φασισμού. Επίσης το σημερινό σύστημα θεωρεί ότι είναι φασίστες δημοκρατικά εκλεγμένοι ευρωπαίοι πολιτικοί όπως είναι ο Πούτιν/Ρωσία, ο Ορμπάν/Ουγγαρία, και ο Φίκο/Σλοβακία. Μια άλλη περίπτωση διαστρεβλωμένης δημοκρατίας είναι η απόφαση της ΕΕ να εντάξει όλα τα ευρωπαϊκά μέλη της στην πράσινη ενέργεια ξοδεύοντας δισεκατομμύρια ευρώ με αποτέλεσμα τα ενεργειακά κόστη να ανέβουν στα ύψη. Ταυτόχρονα, χώρες όπως η Ελλάδα ενώ θα μπορούσε να είναι ενεργειακά ανεξάρτητη εκμεταλλευόμενη τον ορυκτό της πλούτο, αναλώνεται στην εγκατάσταση και λειτουργία ηλιακών πάνελ και ανεμογεννητριών που ενώ το κόστος παραγωγής ενέργειας είναι σχεδόν μηδενικό μας κοστολογούν ακριβότερα με αποτέλεσμα ο Έλληνας πολίτης να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η άποψη ότι είναι ακροδεξιοί όλοι όσοι πιστεύουν ότι «η Μακεδονία είναι Ελληνική» δεν θα επεκταθώ περαιτέρω σε αυτό το θέμα, γιατί μιλάει από μόνο του.  

Επομένως μια ολιγαρχία συμφερόντων με τη βοήθεια ενός χρεωκοπημένου συστήματος προσπαθεί να περάσει τις αντιλαϊκές πολιτικές τους, χρησιμοποιώντας φόβητρα. Φονταμενταλιστικός χριστιανισμός, διαφθορά, αστυνομοκρατία, μιλιταρισμός, κατάργηση δημοκρατικού νομικού πλαισίου, εκφυλισμός θεσμών  και υποβάθμιση του Κοινοβουλίου, όλοι και όλα μαζί διαμορφώνουν πρόσφορο έδαφος για την εκποίηση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων.

Επομένως κάθε άλλη άποψη ή μια αντίθετη άποψη θεωρείται σήμερα μια ακροδεξιά άποψη ή μια φασιστική άποψη. Όλο αυτό το σύστημα του δήθεν δημοκρατικού πολιτεύεσθαι και συμπεριφέρεσθαι, δεν πρέπει να θεωρείται ούτε «δημοκρατία», ούτε «ελευθερία». Και για να μην παρεξηγηθώ ή ως συνήθως σπεύσουν κάποιοι να κολλήσουν ταμπέλες και μοιράσουν πιστοποιητικά φρονημάτων και ιδεολογικής καθαρότητας, τα ίδια ακριβώς ισχύουν και αντιστρόφως ανάλογα.

Δυστυχώς ζούμε σε μία κοινωνία δυσαρεστημένη, απογοητευμένη έως και θυμωμένη, που αν συνειδητοποιήσει τι και ποιος φταίει θα γίνει πραγματικά επικίνδυνη για το σύστημα.